H μέθοδος Project ή, αλλιώς, Σχέδιο Εργασίας αποτελεί μια ανοικτή διεργασία μάθησης, χωρίς αυστηρά καθορισμένα όρια και διαδικασίες, εξελισσόμενη ανάλογα με τα ενδιαφέροντα των συμμετεχόντων. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, πρόκειται για διερευνήσεις θεμάτων που αναδύονται από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία με την υποστήριξη του εκπαιδευτικού καθορίζουν την εξέλιξή τους. Η οργάνωση μιας μικρής έρευνας ή μελέτης, που συνήθως ξεκινάει από κάποιο αναδυόμενο ενδιαφέρον των παιδιών, αφορά τη συλλογή πληροφοριών από διάφορες πηγές, την ταξινόμηση κι ανάλυση αυτών και την παρουσίαση των συμπερασμάτων σε άλλους.
Η σημασία της εργασίας σε ομάδες έχει επισημανθεί από τον Piaget, ο οποίος υποστήριζε ότι ένας σπουδαίος παράγοντας για την ανάπτυξη της γνώσης είναι η κοινωνικοποίηση.
Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στη δημιουργία μικρών ομάδων εργασίας και έχει σημαντικά πλεονεκτήματα, καθώς ευνοεί την ενεργό συμμετοχή κι ελεύθερη έκφραση όλων των παιδιών, ενισχύει τα αισθήματα αμοιβαιότητας και συνευθύνης, καλλιεργεί τις επικοινωνιακές και συνεργατικές δεξιότητες, ενώ δίνει τη δυνατότητα σε κάθε παιδί να αναλάβει ένα ρόλο ανάλογα με τις ικανότητές του, γεγονός που ενισχύει την αυτοεκτίμησή του.
Για να είναι αποτελεσματική η εργασία σε ομάδες, ρόλος του/της εκπαιδευτικού είναι να καλλιεργεί ένα κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, να ενθαρρύνει τα παιδιά, να τα καθοδηγεί και να συντονίζει το έργο κάθε ομάδας.
Ειδικά στον χώρο της προσχολικής αγωγής, το παιχνίδι μπορεί να αναδειχθεί σε σπουδαίο μέσο μάθησης και διδασκαλίας. Πιο συγκεκριμένα, το παιχνίδι παρέχει τη δυνατότητα της επανάληψης και την ευκαιρία μάθησης μέσω της δοκιμής και του λάθους. Παράλληλα, τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι αναπτύσσουν την έννοια των αιτιακών σχέσεων, τη δύναμη να διακρίνουν το διαφορετικό, να αναλύουν και να συνθέτουν, να φαντάζονται και να σχηματοποιούν. Μάλιστα, συχνά η φαντασία και η γνώση συνδυάζονται για να καταλήξουν σε ένα δημιούργημα που είναι το αποτέλεσμα της ενασχόλησης του παιδιού με ένα υλικό. Επίσης, στο παιχνίδι, τα παιδιά δημιουργούν, προβληματίζονται και επεκτείνουν δεξιότητες επιστημονικής διερεύνησης και κατανόησης εννοιών.
Η βιωματική μάθηση αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο εκπαίδευσης που επεκτείνεται πέρα από τα θρανία, τα σχολικά βιβλία, τη μετωπική διδασκαλία και την απομνημόνευση. Στόχος της είναι να φέρει τον μαθητή σε άμεση επαφή με το αντικείμενο μάθησης, μέσα από την έρευνα, την εργασία πεδίου, την παρατήρηση, τις συνεντεύξεις, τα παιχνίδια ρόλων.
Η βιωματική μέθοδος επιδιώκει την ενεργό συμμετοχή των παιδιών στη μάθηση, θεωρώντας σημαντικές τις συναισθηματικές αντιδράσεις, τις ερωτήσεις και απορίες των μαθητών, οι οποίες συζητιούνται ελεύθερα στην τάξη. Επιπλέον, τα παιδιά δουλεύουν σε ομάδες, επικοινωνούν τα βιώματά τους, επεξεργάζονται από κοινού τις αντιδράσεις τους, θέτουν τους δικούς τους στόχους, εκφράζονται και δημιουργούν. Τέλος, τα παιδιά μαθαίνουν να προβληματίζονται και να αναρωτιούνται για την εμπειρία τους και να αναπτύσσουν την ικανότητα για κριτικό αναστοχασμό.
Η διαθεματική προσέγγιση συνιστά καινοτομία, τόσο ως προς το περιεχόμενο της διδασκαλίας, όσο και ως προς τη μέθοδο εργασίας. Συγκεκριμένα, το περιεχόμενο της διδασκαλίας δεν αφορά ξεχωριστά μαθήματα που γίνονται σε τακτή ώρα το καθένα, αλλά καταστάσεις μάθησης που προσεγγίζουν το περιεχόμενο της διδασκαλίας ως κάτι ενιαίο και αδιαίρετο. Με άλλα λόγια, κατά τη διαθεματική προσέγγιση και ανάλογα με το θέμα που εξετάζεται, διάφορα μαθησιακά αντικείμενα ενοποιούνται.
Συγχρόνως, η διαθεματική διδασκαλία σχετίζεται με ορισμένη μέθοδο εργασίας, την οποία χαρακτηρίζουν τα ακόλουθα στοιχεία: οι μαθητές αυτενεργούν κατά τη διδασκαλία και η μάθηση αποβαίνει βιωματική. Χρησιμοποιείται η φυσική εποπτεία σε μεγάλο βαθμό και τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το δικό τους προβληματισμό. Έτσι, η μάθηση προκύπτει μέσα από αυτή τη φυσική διαδικασία κάλυψης των αναγκών, όταν ενεργοποιείται αυθεντικά το ενδιαφέρον στο παιδί και η μαθησιακή επικοινωνία με το περιβάλλον αποκτά νόημα. Μέσα από αυτή τη μαθησιακή διαδικασία, το παιδί πραγματώνει τις αληθινές του δυνατότητες (αυτοπραγμάτωση) και αναπτύσσει την προσωπικότητά του.